Zespół de Quervaina to zapalenie przyczepu ścięgna pochewki ścięgnistej prostowników palców. Chorobę wywołuje powtarzalny lub długotrwały mocny chwyt przy równoczesnym odwodzeniu ręki (np. podczas gry w tenisa, noszenia dziecka, grania na gitarze). Powstające w ten sposób mikrourazy mogą spowodować zapalenie. Objawia się bólem i zmniejszeniem ruchliwości dłoni i kciuka, czasem także obrzękiem i tkliwością. Początkowe stadium choroby można leczyć krioterapią, jonoforezą, laseroterapią, terapią ultradźwiękami, terapią falą uderzeniową, terapią manualną, kinesiotapingiem. Najlepszą formą leczenia zaawansowanych stanów choroby jest zabieg. W trakcie zabiegu nacina się pochewkę ścięgnistą lub wycina (także zrosty, jeśli są), uwalniając ścięgna.
Ganglion to powstająca w okolicy stawów i ścięgien, twarda galaretowata torbiel. Może pojawiać się w nadwyrężonych powtarzającą pracą stawach, zwłaszcza nadgarstka. Ma tendencję do nawrotów. Początkowe stadium leczy się zachowawczo przy pomocy usztywnienia (orteza, stabilizator, szyna) i leczenia farmakologicznego (leki przeciwzapalne i/lub sterydowe), zaś cięższe przypadki, doprowadzające nawet do niedowładu dłoni, wymagają leczenia operacyjnego: zabiegu otwartego albo artoskopowego.
Ganglion to powstająca w okolicy stawów i ścięgien, twarda galaretowata torbiel. Może pojawiać się w nadwyrężonych powtarzającą pracą stawach, zwłaszcza nadgarstka. Ma tendencję do nawrotów. Początkowe stadium leczy się zachowawczo przy pomocy usztywnienia (orteza, stabilizator, szyna) i leczenia farmakologicznego (leki przeciwzapalne i/lub sterydowe), zaś cięższe przypadki, doprowadzające nawet do niedowładu dłoni, wymagają leczenia operacyjnego: zabiegu otwartego albo artoskopowego.
Przykurcz rozcięgna dłoniowego, zwany chorobą Dupuytrena, jest chorobą o podłożu genetycznym. Powoduje przebudowę i nadmierne grubienie tkanki podskórnej dłoni zwanej powięzią, co prowadzi do stałego przykurczania palców dłoni. Cięższy przebieg choroby może dotykać także podeszwy i męskich narządów rozrodczych. Lżejsze przypadki, niepowodujące upośledzenia funkcji zaatakowanego miejsca, nie potrzebują leczenia poza ćwiczeniami fizjoterapeutycznymi. Zaawansowane wymagają leczenia chirurgicznego lub farmakologicznego, polegających na podaniu leku rozpuszczającego pasma łącznotkankowe powodujące przykurcz.
Często powtarzane czynności, zwłaszcza związane ze sportem, mogą powodować powstawanie drobnych zmian guzowatych (włókniaki, tłuszczaki itp.) i guzopodobnych (gangliony) skóry, tkanki podskórnej, ścięgien czy też tkanki kostnej (wyrośla kostne). Część z nich można leczyć farmakologicznie (także sterydami), niektóre będą wymagały jedynie zwiększonego odpoczynku dla zaatakowanego stawu. Przypadki związane ze zmniejszeniem ruchomości kończyny mogą wymagać leczenia chirurgicznego.
Pochewka to tkanka, która otacza ścięgno. Zapalenie pochewek występuje w przypadku zapalenia ścięgna. Objawami zapalenia zginacza pochewki są ból, obrzęk, problemy z poruszaniem stawami i ścięgnami, w których rozwija się stan zapalny. Na leczenie zachowawcze składa się zwykle stosowanie równocześnie odciążenia kończyny, fizjoterapii, okładów oraz przyjmowanie leków przeciwzapalnych. Zabieg chirurgiczny zalecany jest kiedy leczenie zachowawcze nie przynosi efektów.
Zespół cieśni nadgarstka jest wynikiem obrzęku zapalnego nerwu pośrodkowego i otaczających go tkanek. Zwykle spowodowany jest zmianami zwyrodnieniowymi, powstałymi przez częste powtarzanie niektórych ruchów (np. pisania na klawiaturze) lub urazami. Wzmożona praca ścięgien i mięśni dłoni powoduje ucisk włókien nerwowych i zaburza ich odżywianie, przez co dochodzi do obrzęku, bólu i zaburzeń o podłożu neurologicznym. Leczenie obejmuje rehabilitację, farmakoterapię oraz w cięższych przypadkach operację.
Budzisz się w nocy z powodu drętwienia nadgarstków? A może kiedy trzymasz coś przez dłuższy czas ze zgiętym nadgarstkiem, na przykład podczas korzystania z telefonu, prowadzenia samochodu lub czytania książki, odczuwasz mrowienie? To może być objaw cieśni nadgarstka.
Jedną z coraz częściej występujących chorób w okolicy nadgarstka, którą zajmuje się ortopeda, jest zespół cieśni nadgarstka. Kanał nadgarstka to wąskie przejście w nadgarstku. Dno i boki kanału tworzą małe kości nadgarstka. Zespół cieśni nadgarstka występuje, gdy kanał ulega zwężeniu lub tkanki ścięgien nadgarstka puchną. Powoduje to ucisk nerwu, ból oraz zmniejszoną ruchliwość stawu. W początkowej fazie wdraża się leczenie farmakologiczne i ćwiczenia rehabilitacyjne, aby zminimalizować dolegliwości, ale w ciężkich przypadkach konieczna będzie operacja.
Objawom zespołu cieśni nadgarstka towarzyszą następujące dolegliwości:
Z badań wynika, że kobiety i osoby starsze są bardziej narażone na rozwój tej choroby. Inne czynniki ryzyka zespołu cieśni nadgarstka obejmują: dziedziczność, powtarzalne ruchy ręki, zwłaszcza czynności wymagających ekstremalnego zgięcia lub wyprostu ręki i nadgarstka przez dłuższy czas, ciąża, cukrzyca, reumatoidalne zapalenie stawów i zaburzenia równowagi tarczycy.
U większości pacjentów zespół cieśni nadgarstka pogarsza się z czasem, dlatego ważna jest wczesna diagnoza i leczenie. Po szeregu badań i diagnozie lekarz zadecyduje, czy objawy można złagodzić za pomocą prostych środków, takich jak noszenie szyny na nadgarstek lub unikanie pewnych czynności. Jeśli jednak nacisk na nerw pośrodkowy utrzymuje się, może to prowadzić do uszkodzenia nerwu i pogorszenia objawów. Aby zapobiec trwałemu uszkodzeniu, u niektórych pacjentów może być zalecana wizyta w poradni chirurgii ortopedycznej i operacja odciążenia nerwu pośrodkowego.
Klinika Galena dysponuje kadrą doświadczonych ortopedów. Wykonujemy różne zabiegi chirurgii ortopedycznej, które pozwolą pozbyć się bólu i powrócić do pełnej aktywności nadgarstka.
Jeśli potrzebna jest konsultacja z lekarzem ortopedą, poradnia ortopedyczna i gabinet chirurgii ortopedycznej Kliniki Galena zaprasza do gabinetów ortopedycznych. Wszelkie informacje dotyczące zabiegów ortopedycznych i badań przedstawi nasz specjalista podczas pierwszej wizyty w klinice w Bielsku-Białej.
Zespół rowka nerwu łokciowego, zwany także zespołem kanału łokciowego, stanowią objawy związane z uciskiem nerwu łokciowego w okolicy stawu łokciowego. Zazwyczaj zajmuje kończynę dominującą danej osoby, powodując drętwienia, mrowienia oraz zaburzenia czucia w obrębie piątego i czwartego palca oraz odłokciowej części dłoni aż do łokcia. Nieleczony może być przyczyną zaników mięśni wewnętrznych ręki. Leczenie zachowawcze rzadko przynosi upragnione efekty. Najskuteczniejsza jest operacja otwarta lub endoskopowa. Najczęściej obejmuje transpozycję nerwu łokciowego.
© Klinika Galena – Wszelkie prawa zastrzeżone. Projekt: kreatywnepiksele.pl
Projekt współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego
