PULMONOLOG BIELSKO-BIAŁA

Czym jest pulmonologia?

Pulmonologia to podspecjalizacja chorób wewnętrznych, która koncentruje się na zapobieganiu, diagnozowaniu i leczeniu chorób układu oddechowego i płuc.

Co leczy specjalista pulmonolog?

Pulmonolog to lekarz, który diagnozuje i leczy choroby układu oddechowego – płuc i innych narządów, które pomagają oddychać. W przypadku niektórych stosunkowo krótkotrwałych chorób, które wpływają na płuca, takich jak grypa lub zapalenie płuc, należy w pierwszej kolejności udać się do swojego lekarza. Ale jeśli kaszel, duszność lub inne objawy nie ustępują, może być konieczna wizyta u pulmonologa.

Pulmonolog zajmuje się leczeniem takich chorób jak:

  • Astma – choroba, która zwęża drogi oddechowe i utrudnia oddychanie;
  • Przewlekła obturacyjna choroba płuc – grupa chorób płuc, która obejmuje rozedmę i przewlekłe zapalenie oskrzeli;
  • Mukowiscydoza – choroba spowodowana zmianami w genach, która powoduje gromadzenie się lepkiego śluzu w płucach;
  • Rozedma płucna – uszkadza worki powietrzne w płucach;
  • Śródmiąższowa choroba płuc – grupa schorzeń, które powodują blizny i wapnienie płuca;
  • Rak płuc;
  • Obturacyjny bezdech senny, który powoduje powtarzające się przerwy w oddychaniu podczas snu;
  • Nadciśnienie płucne lub wysokie ciśnienie krwi w tętnicach płuc;
  • Gruźlica – bakteryjna infekcja płuc;
  • Rozstrzenie oskrzeli, które uszkadzają drogi oddechowe, przez co tworzą nawet blizny w drzewie oskrzelowym;
  • Zapalenie dróg oddechowych, z kaszlem i dodatkowym śluzem. Może prowadzić do infekcji;
  • Zapalenie płuc – infekcja, która powoduje zapalenie i wypełnienie worków powietrznych (pęcherzyków płucnych) ropą

Nie usówać

Zwykły kaszel związany z alergią lub przeziębieniem nie powinien skłaniać pacjenta do szukania specjalisty pulmonologa. Lekarz podstawowej opieki zdrowotnej powinien być tym, który wtedy jako pierwszy pomoże. Być może skieruje na dalsze badania do alergologa, laryngologa lub pulmonologa właśnie. Zwykle wtedy, kiedy pacjent skarży się na kaszel utrzymujący się dłużej niż trzy tygodnie. Kiedy jeszcze warto odwiedzić pulmonologa? Objawy wskazujące na choroby płuc mogą być wytycznymi do wizyty u pulmonologa. Jeśli pacjent odczuwa poniższe problemy, warto zgłosić się do specjalisty:

  • Ból lub ucisk w klatce piersiowej
  • Zawroty głowy lub omdlenia
  • Trudności w oddychaniu, szczególnie podczas ćwiczeń
  • Świszczący oddech
  • Nawracające lub przewlekłe zapalenie oskrzeli lub przeziębienia, które wpływają na układ oddechowy
  • Astma, która nie jest dobrze kontrolowana lub ma niezidentyfikowane wyzwalacze

 

Centrum medyczne Klinika Galena w miejscowości Bielsko Biała oferuje porady pulmonologiczne. Konieczna jest wcześniejsza rejestracja.

SPIROMETRIA – PRZEWODNIK PACJENTA

Spirometria to badanie umożliwiające ocenę parametrów objętościowych i pojemnościowych płuc oraz określające szybkość przepływu powietrza w różnych fazach cyklu oddechowego. Badanie wykonuje się w celu diagnostycznym (potwierdzenie rozpoznania) lub prognostycznym (ocena stopnia zaawansowania zmian). Natomiast u osób z rozpoznaną chorobą może służyć do monitorowania przebiegu oraz oceny skuteczności prowadzonego leczenia.

Nie usówać

Głównym wskazaniem do spirometrii jest podejrzenie przewlekłej choroby układu oddechowego, a także ocena czynności układu oddechowego. Innymi podstawowymi wskazaniami wykonania badania spirometrycznego są:

  • objawy chorobowe ze strony układu oddechowego,
  • czynniki ryzyka (palenie tytoniu lub inne szkodliwe czynniki toksyczne),
  • ocena ryzyka operacyjnego,
  • leczenie potencjalnie uszkadzające układ oddechowy,
  • konieczność badania w medycynie pracy.

 

Obecnie nie zaleca się wykonywania spirometrii jako badania przesiewowego w poszukiwaniu osób chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP). W tym przypadku konieczność badania spirometrycznego powinna być potwierdzona przez lekarza pulmonologa.

 

Gdy występuje podejrzenie POChP oraz astmy spirometrię należy wykonać z próbą rozkurczową, która polega na wykonaniu badania spirometrycznego wyjściowego, a następnie kolejnego badania po podaniu odpowiedniej dawki leku rozkurczającego oskrzela. Warto zaznaczyć, iż pacjent na badanie powinien udać się z własnym inhalatorem oraz lekiem rozkurczowym.

 

Przed wykonaniem spirometrii z próbą rozkurczową pacjenci, którzy przyjmują stałe leki rozszerzające oskrzela, powinni je odstawić na ok. 6-24 godzin przed badaniem – należy również skonsultować się ze swoim lekarzem prowadzącym. Osoby decydujące się na badanie powinny także uwzględnić sytuacje, w których podanie leków z grupy krótko działających ß2-mimetyków lub antycholinergików może być potencjalnie niebezpieczne.

 

Spirometria jest w pełni bezpieczną i nieinwazyjną procedurą diagnostyczną. Jednakże jak każde badanie może powodować niepożądane skutki uboczne – ok. 5/10 000 przypadków, które ustępują samoistnie i nie wymagają dalszego leczenia. Najczęstszymi objawami niepożądanymi są:

  • omdlenia,
  • zasłabnięcia,
  • zaburzenia rytmu serca.

 

Warto zaznaczyć, iż badanie ma charakter wysiłkowy, dlatego też w niektórych przypadkach może być wyczerpujące dla pacjenta. Podczas natężonego wydechu zwiększa się ciśnienie w klatce piersiowej – działania te mogą wpływać na ciśnienie tętnicze, a także powrót żylny. Jeśli pacjent podczas wykonywania manewrów znacznie odczuwać ból badanie powinno być natychmiastowo przerwane.

Ryzyko skutków niepożądanych u danego pacjenta zawsze należy zestawić z potencjalnymi korzyściami z wykonania badania spirometrii.

Poniżej znajduje się lista przeciwwskazań do wykonania badania spirometrycznego wg najnowszych rekomendacji ATS/ERS 2019, które należy omówić ze swoim lekarzem prowadzącym.

Przeciwwskazania związane ze zwiększeniem obciążenia serca lub wpływem na ciśnienie tętnicze:

  • zawał serca (w ciągu ostatnich 7 dni przed badaniem),
  • hipotensja lub ciężkie nadciśnienie tętnicze,
  • istotne klinicznie/objawowe zaburzenia rytmu serca,
  • zdekompensowana niewydolność serca,
  • niekontrolowane nadciśnienie płucne,
    ostre serce płucne,
  • niestabilna klinicznie zatorowość płucna,
  • omdlenia związane z natężonym wydechem/kaszlem w wywiadzie.

 

Przeciwwskazania związane ze zwiększeniem ciśnienia śródczaszkowego i śródgałkowego:

  • tętniak naczyń mózgowych,
  • zabieg neurochirurgiczny (w ciągu ostatnich 4 tygodni przed badaniem),
  • niedawne wstrząśnienie mózgu z utrzymującymi się objawami,
  • zabieg okulistyczny (w ciągu ostatnich 7 dni przed badaniem).

 

Przeciwwskazania związane ze zwiększeniem ciśnienia w zatokach przynosowych i uchu środkowym:

  • zabieg operacyjny (w ciągu ostatnich 7 dni przed badaniem),
  • zakażenie zatok przynosowych lub ucha środkowego (w ciągu ostatnich 7 dni przed badaniem).

 

Przeciwwskazania związane ze zwiększeniem ciśnienia w klatce piersiowej lub jamie brzusznej:

  • odma opłucnowa (w ciągu ostatnich 4 tygodni przed badaniem),
  • zabieg torakochirurgiczny (w ciągu ostatnich 4 tygodni przed badaniem),
  • zabieg chirurgiczny jamy brzusznej (w ciągu ostatnich 4 tygodni przed badaniem),
  • zaawansowana ciąża.

Przeciwwskazania związane z ryzykiem transmisji zakażenia:

  • aktywna choroba zakaźna lub jej podejrzenie (w tym gruźlica, COVID-19),
  • objawy przedmiotowe sprzyjające transmisji zakażenia (krwioplucie, odkrztuszanie dużej ilości wydzieliny,
  • zmiany w jamie ustnej lub krwawienie z jamy ustnej).

Na liście przeciwwskazań do wykonywania badań czynnościowych układu oddechowego związanych ze zwiększeniem ciśnienia w klatce piersiowej lub jamie brzusznej wymieniona jest jedynie zaawansowana ciąża. Oznacza to, iż prawidłowo przebiegająca ciąża nie stanowi przeciwwskazania do przeprowadzenia spirometrii. Warto zaznaczyć, iż kobiety, u których występuje niewydolność szyjki macicy zagrażająca porodem przedwczesnym lub stan przedrzucawkowy powinny skłaniać raczej do odstąpienia od badania.